Column Lisette, 29 januari 2014




Lisette

vrouw - moeder - zus - tante - docente - creatief - gewichtsconsulente - broodbakken - groentetuintje - voeding

Als ik na een drukke werkdag thuis kom, vind ik een briefje van de postbode in de bus. Er is bij de buurvrouw een pakketje afgegeven. Als ik het daar ophaal, komt zij aanlopen met een cadeau. De mevrouw waar ik de wonderpan van heb gekocht, heeft de doos ingepakt met roze cadeaupapier. Dat is nog eens een leuke manier om een pakketje te krijgen!

Na een speurtocht op internet heb ik vier recepten die ik als eerste wil uitproberen. Een poffert, dit is een soort cake. Dan een simpel brood, wel met gist maar dat lijkt mij ook wel eens leuk. Vervolgens viel mijn keus op een wonderpan appeltaartje en als laatste ga ik voor een visschotel.

Er zijn twee versies wonderpannen, de ene heeft een tulbandvorm en bij de andere zitten de stoomgaatjes aan de buitenkant en komt er dan ook geen gat in je baksel. Ik heb de tweede versie, mijn baksels zullen dus mooi, gaaf, egaal en zonder gat, uit de pan komen.

Vol goede moed start ik met mijn baksels, als eerst de poffert. Er gaan niet heel veel ingewikkelde ingrediënten in: zelfrijzend bakmeel, melk, eieren, zout, bakpoeder, suiker, rozijnen en een appel. Als ik alle ingrediënten gemixt heb en in de pan heb gegoten, ontdek ik het nadeel van de pan… er zit geen kijkglaasje in (voor een nieuwsgierig persoon als ik, best  lastig). Als ik na een uur dan toch de deksel optil is hij nog lang niet gaar, maar wel al erg luchtig. Na twee uur heb ik het vermoeden dat hij klaar is, dat merk ik aan de brandlucht! Duidelijk een gevalletje: “aangebrand en nog niet gaar” . De onderkant zwart, de bovenkant niet helemaal gaar. Toch kan ik de verleiding niet weerstaan en proef een stukje van de bovenkant. Houtkool heb ik nog nooit geproefd, maar ik denk dat dit er aardig op lijkt. 

Na de tweede mislukte poging, bekijk ik de andere variant wonderpan. Deze heeft een tulbandvorm, de hete lucht komt daardoor naar boven. Mijn baksels zijn, exact op de plaats waar in de andere versie het gat zit, zwart! Aan poging drie begin ik dus maar niet, ik ga op zoek naar de andere (slimmere) versie van de wonderpan!

Om mijn bakteleurstelling wat te verzachten, probeer ik een nieuw recept uit. Een pizza met een bodem van bloemkool, mozzarella en ei. Voor 2 bodems gebruikte ik 400gr bloemkool, 400gr mozzarella en 2 eieren. De mozzarella wordt geraspt en dit is nog een lastig klusje, maar met wat duw en prutswerk moet het lukken. De bloemkoolroosjes maal je in een keukenmachine tot kruimels, niet te lang want dan krijg je puree! De bloemkoolkruimels kook je 5 minuten in een laagje water. Hierna doe je ze in een theedoek en wring je de bloemkool zo droog mogelijk. De eieren klop je los en voegt er kruiden (naar wens toe) zout, peper, Italiaanse kruiden, nootmuskaat… Door de eieren doe je de bloemkool en mozzarella, zorg dat je alles goed door elkaar mengt. 

De oven moet voorverwarmd zijn op 220 C. Op een bakplaat leg je bakpapier en met behulp van de ring van een springvorm maak je de bodem, druk alles aan met de achterkant van een lepel. De bodems gaan dan 25 – 35 minuten de oven in, waarna je ze kan beleggen naar wens en de pizza’s in 10 minuten af bakt! 

Tot de volgende keer…

Reacties